دلايل گريه هاي نوزادان

يکي از مشکلات عمده ي مادراني که تازه فرزندي به دنيا آورده اند ، گريه هاي مدام و شبانه روزي آنهاست . اغلب مادران از اينکه علت گريه ي نوزادشان را نمي دانند ، کلافه و خسته مي شوند و اين عامل ، سبب تشديد بحران هاي روحي مادر مثل افسرگي بعد از زايمان و ضعف جسماني او ناشي از بغل کردن و راه رفتن طفل  مي گردد .

برآنيم تا در اين مقاله ، دليل گريه ي نوزادان را برشماريم ، تا راهگشايي باشد براي مادران عزيز تبياني .

دلايل گريه هاي نوزادان

گرسنگي

مطالعات انجام شده درباره ي دلايل گريه نوزادان نشان مي دهد که يکي از دلايل عمده ي گريه آنان گرسنگي است ؛ زيرا هم کودکان سالم و هم کودکاني که از طريق لوله به معده آنان شير وارد مي شده هنگام پر بودن معده گريه نمي کردند.

نه سرد نه گرم

دماي نامناسب اتاق ، کم خوابي ولخت بودن نيز از دلايل ديگر گريه ي اطفال است . نوزاداني که در دماي مناسب مي خوابند ، خواب راحت تر و گريه ي کمتري دارند نسبت به نوزاداني که در دماي سردتر مي خوابند .

محيط اطراف طفل

تحرک زياد اطفال، مانند خيره شدن طولاني مدت به يک اسباب بازي درخشان نيز به گريه ي آنان منجر مي شود و کودکان سعي دارند تا هر چه زودتر از شرّ اين گونه اسباب بازي ها خلاص شوند .

 اما ، براي گريه اطفال 2-3 ماهه، دلايل ديگري مانند ايجاد اختلال در هنگام غذا خوردن، گرفتن چيزي از دست آنان، خيره شدن به ايشان و ايجاد صداي بلند ، نيز وجود دارد . زماني که مادر از آنان جدا مي شود نيز تا چند لحظه به دنبال وي گريه مي کنند .

در سن 4تا6 ماهگي، کودکان شروع به شناختن چهره آشنايان مي کنند و در برخورد با غريبه ها به بررسي چهره آنان مي پردازند . آنان در اين زمان ، واکنش هايي چون نگاه کردن به چهره، روي برگرداندن، اخم کردن و يا تنفس عميق را نشان مي دهند .

توجه و هوشياري نسبت به افراد غريبه ، حکايت از اين دارد که طفل از محيط اجتماعي خود آگاه است . او در ابتدا سعي در جذب چهره غريبه مي کند اما زماني که نتواند به جذب آن بپردازد ، حالت گوش به زنگي به خود مي گيرد که اين حالت وي به مرور زمان افزايش نيز پيدا مي کند .

برانگيختگي و توجه ، گاه نيز با مشاهده افراد آشنا ايجاد مي شود بدين صورت که پوشيدن لباس نو ، زدن عينک يا ماسک به چهره و يا هر شکل و شمايل جديدي که افراد آشنا پيدا کنند نيز طفل را سر در گم  مي سازد . آنان گاه در طي اين مرحله ، نه تنها توجه و گوش به زنگي نشان مي دهند بلکه واقعا مي ترسند و ترس خود را به صورت چسبيدن به والدين ، گريه کردن ، جيغ زدن و يا به سرعت روي برگرداندن نشان مي دهند .

ترس از غريبه ها جنبه ي روان شناختي دارد و روان شناسان ، کيفيت اين گريه را متفاوت از گريه هاي ناشي از درد يا تحريک زياد مي دانند . آنان فکر مي کنند که ترس طفل از غريبه ها ، حکايت از تفسير ايشان از فرد غريبه و يا موقعيت دارد

 اين ترس مي تواند اولين عاطفه منفي در طفل باشد . گريه هاي قبلي او گاه مربوط به ناراحتي هاي جسماني مانند درد بود و گاه نيز به سرما و يا مشاهده يک صورت بدون حالت مي شد .

 اما، ترس از غريبه ها جنبه ي روان شناختي دارد و روان شناسان ، کيفيت اين گريه را متفاوت از گريه هاي ناشي از درد يا تحريک زياد مي دانند . آنان فکر مي کنند که ترس طفل از غريبه ها ، حکايت از تفسير ايشان از فرد غريبه و يا موقعيت دارد . مثل اين که با خود مي گويد : « اين فرد کيست و يا چه مي کند؟» . در چنين مواقعي همراه بودن با مادر و احساس ايمني از وجود وي ، سبب مي شود تا واکنش ترس ، جاي خود را به توجه و هوشياري بدهد . ممکن است ديدن فرد غريبه ، يک تجربه ناخوشايند را در طفل زنده کند که در اين صورت باز هم احساس وي ترس خواهد بود .

در سن 8تا10 ماهگي ، يک « رده بندي اوليه » در مورد افراد در اطفال شکل مي گيرد و ديگران در نظر آنان به عنوان افرادي «غريبه» ، « ترسناک» ، « شلوغ و پرسروصدا » و يا « همبازي خوب » جلوه مي کنند . در اين زمان آنان مي توانند بر اساس تجربه هاي قبلي خود ، درباره ي افراد جديد حدس هايي بزنند و احتمال بيشتري دارد که تجربه ي قبلي ترس از يک فرد غريبه ، باز هم احساس ترس را در آنان بر انگيزد.

دلايل گريه هاي نوزادان

مثلا ترس از آمپول يک پرستار مي تواند سبب شود تا در آينده از هر فرد سفيد پوشي بترسند . هنگامي که بزرگسالان با اطفال مواجه مي شوند ، اما کاملا بي حرکت مي مانند و هيچ نوع واکنشي از خود نشان نمي دهند ، باز هم احساس ترس در آنان به وجود مي آيد . بنابراين، اگر افراد بخواهند با کودکان دوست شوند بايد نوعي واکنش نسبت به آنان ابراز دارند.

واکنش نسبت به گريه هاي اطفال

گريه زياد آثار سويي بر طفل به جاي مي گذارد و بنابراين بايد نسبت به آن حساس بود زيرا مي تواند انرژي وي را تحليل برده و سبب کاهش اکسيژن و افزايش گلبول هاي سفيد خون او گردد . گريه زياد ممکن است در نوزادان تازه متولد شده ، اختلالاتي را در جريان خون ايجاد کند .

 بسياري از والدين نمي دانند که واکنش مناسب در برابر گريه طفل چيست. بيشتر آنان ، گريه هاي اطفال را به گرسنگي يا درد نسبت مي دهند و از اين رو معتقدند که بايد به گريه هاي طفل پاسخ فوري داد . اما، از سوي ديگر نگرانند که نکند در آغوش گرفتن مداوم طفل در هنگام گريه ، منجر به « بغلي» شدن وي بشود و يا بي توجهي به گريه ها به او آسيب برساند .

نتايج پژوهش هاي انجام شده نشان داده است که تحت شرايط آزمايشي و از طريق فرايند شرطي شدن مي توان با بي توجهي به گريه اطفال، گريه کردن را در آنان کاهش داد و بر ميزان خنده شان افزود . اما، در خانه و در بلند مدت نمي توان نسبت به گريه طفل بي توجه بود ؛ زيرا در چنين مواردي هم تعداد دفعات گريه بيشتر و هم صداي آن بلندتر مي شود .

به نظر مي رسد که اطفال ابتدا يک « گريه درخواستي » سر مي دهند و سپس منتظر واکنش والدين مي شوند . آن گاه ، اگر گريه پاسخ مثبت دريافت کرد که قطع مي شود و اما اگر پاسخي دريافت نکرد ، طولاني تر شده و تبديل به يک « گريه تمام عيار » مي گردد .

در واقع ، والدين هشيار ، گريه طفل را در نطفه خفه مي کنند . آنان به علائمي که در اطفال معمولا نيم ساعت قبل از گريه کردن ظاهر مي شود حساسند . چنين علائمي مي تواند به صورت بردن دست به دهان ، مکيدن انگشتان ، بيرون آوردن و فرو بردن زبان در دهان و يا ناله کردن به صورت آرام باشد

والديني که پاسخ فوري به اين درخواست مي دهند به طفل خود ياد مي دهند که نبايد براي هر چيزي گريه کند . توقف گريه در طول دو هفته اول، با تکان دادن آرام و موزون نوزاد ميسر است . جنباندن ، زمزمه کردن ،  و ايجاد برخي صداها مانند صداي جاروي برقي ، تهويه ، همزن و همين طور صداهايي که طفل در طول دوره جنيني شنيده است نيز مي تواند گريه اش را متوقف سازد . اغلب  بلند کردن طفل ، اورا آرام مي کند ، اما بايد از تحريک زياد و تکان دادن شديد وي پرهيز کرد . بسياري از نوزادان نيز با مکيدن پستانک آرام مي شوند.

منبع : تبيان